Vlaams minister van Omgeving Koen Van Den Heuvel (CD&V) heeft de omgevingsvergunningsaanvraag voor de bouw van drie windturbines op de grens van Steendorp en Bazel goedgekeurd. Groen Temse steunt deze beslissing, maar is niet onverdeeld gelukkig met het gevoerde windenergiebeleid in Vlaanderen.   In de strijd tegen de klimaatopwarming is een omschakeling naar een koolstofarme economie een noodzaak. Het is eigenlijk al twaalf uur voorbij. Alle bestuurlijke niveau’s in België (gemeentebesturen, provincies, Vlaamse en federale overheid) hebben zich geëngageerd om bepaalde klimaatdoelstellingen te halen, en zullen alle zeilen moeten bijzetten om die te halen. Er zal moeten ingezet worden op alle mogelijke vormen van koolstofvrije elektriciteitsproductie en –opslag, dus ook op windenergie. Ook Temse kan hierin zijn verantwoordelijkheid niet langer ontlopen. Indien elke gemeentelijke overheid zich zou opstellen zoals Temse, zou er op dit moment van windenergie in Vlaanderen geen sprake zijn, want er is op het gehele grondgebied van deze gemeente nog geen windturbine te bespeuren. Wanneer een Vlaamse administratie oordeelt dat een vergunning voor de bouw en exploitatie van drie windturbines kan afgeleverd worden omdat deze voldoet aan de normen van de VLAREM-regelgeving, zijn wij daar als groene partij uiteraard blij mee. Dat er wel met vleermuizen, maar niet met omwonenden wordt rekening gehouden, zoals in de pers te lezen was, is je reinste toogpraat. De VLAREM-regelgeving inzake windturbines hoort op sommige vlakken bij de strengste van de Europese landen. Bij overschrijding  van een geluidsnorm van 44 dBA overdag en 39 dBA ’s nachts, en bij overschrijding van 30 minuten slagschaduw per dag zullen de turbines trager gaan draaien of worden stilgelegd. Dat EDF Luminus een aantal duurzame en ecologische projecten wil financieren in de omgeving van de turbines vinden we een goede zaak, maar we zijn ons ervan bewust dat EDF dit doet om draagvlak te creëren. Het is precies daar dat volgens Groen Temse het schoentje wringt bij het windenergiebeleid in Vlaanderen. De lusten zijn voor eigenaars en pachters van gronden die gebruikt worden voor windturbines (zij  krijgen royale vergoedingen) en voor de producenten (zij kunnen rekenen op groenestroomcertificaten). De lasten zijn voor de omwonenden. Op zo’n manier krijg je natuurlijk nooit een draagvlak voor een schone en duurzame elektriciteitsopwekking. Dat het anders kan tonen coöperaties zoals Ecopower, en Wase wind. Ook projecten zoals in Eeklo en Gent (Energent), waar lokale besturen burgers aansporen om mee te investeren in lokale energieopwekking, waarbij die burgers mee beslissingen nemen en mee delen in de opbrengsten, tonen aan dat er wel degelijk een draagvlak kan gecreëerd worden.